اثر تجویز نخاعی مسدودکننده اتصال های منفذدار به همراه آگونیست و آنتاگونیست گابا a بر پاسخ های رفتاری به درد شیمیایی در موش صحرایی نر

مقدمه و هدف: اینترنورون­های گاباارژیک در ارتباط با احساس درد در سطح نخاع توزیع­شده­اند؛ همچنین موسیمول و بیکوکولین (آگونیست و آنتاگونیست gabaa) به­ترتیب باعث کاهش و افزایش درد می­شوند. اتصال­های منفذدار (gj)، اتصال­های غشایی برای مبادله عوامل سیگنالینگ و متابولیت­های کوچک هستند. این پژوهش با تجویز نخاعی (i.t) کربنوکسالون (مسدودکننده gj) به بررسی نقش اتصال­های منفذدار و سیستم گاباارژیک نخاعی بر احساس درد شیمیایی پرداخته­­است.    مواد و روش­ها: موش­های صحرایی نر نژاد ویستار (g250-200) در 8 گروه هفت­تایی دسته­بندی شدند. داروها به حجم lμ10، به مقادیر کربنوکسالون (nm1)، موسیمول (gμ3/0) و بیکوکولین (gμ6/0 و gμ3/0) به­صورت نخاعی، در حالت انفرادی یا هم درمانی تجویزشدند. از تزریق کف­پایی ml 05/0 فرمالین 5/2 درصد استفاده و رفتار درد به­مدت 1 ساعت بررسی­شد.   نتایج: کربنوکسالون و موسیمول هریک به­تنهایی باعث کاهش درد (p<0.01 وp<0.05) و بیکوکولین موجب افزایش درد (p<0.01) ناشی از فرمالین شدند. تجویز کربنوکسالون به همراه موسیمول کاهش درد را بیشتر کرد (p<0.05) و همچنین تجویز کربنوکسالون آثار پردردی بیکوکولین را کاهش­داد (p<0.05).   نتیجه­گیری: تقویت اثر ضددردی ناشی از موسیمول و تخفیف اثر افزایش درد ناشی از بیکوکولین به­دنبال انسداد gjها، با درنظرگرفتن gj بین اینترنورون­های مهاری اولیه مؤثر بر اینترنورون­های ثانویه مهارکننده نورون­های انتقال­دهنده علائم درد در نخاع، می­تواند قابل­توجیه شود.